اثربخشی برنامه ورزشی طراحی شده، بر سلامت روان ماماها: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده

مقدمه و هدف: در قرن حاضر، 25 درصد مردم، دارای اختلال های روانی قابل تشخیص هستند و حدود 450 میلیون نفر در سراسر جهان، از نوعی اختلال روانی رنج می برند. هدف از این مطالعه، تعیین اثربخشی برنامه ورزشی طراحی شده، بر سلامت روان ماماهاست. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی، ابتدا به روش تصادفی، مراکز بهداشتی و درمانی شماره 1 و3 انتخاب شدند و هر مرکز به روش تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافت؛ سپس 60 مامای شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی منتخب به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. پیش و پس از [انجام] تمرین های ورزشی، واحدهای پژوهش در هر دو گروه، پرسش نامه سلامت عمومی 28پرسشی را تکمیل کردند و به وسیله دستگاه تریدمیل تکنوجیم به منظور تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی، آزمون بروس گرفته شد. افراد گروه مداخله، در تمرین های ورزشی 45 دقیقه ای، سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته شرکت کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار 19spss و آزمون های تی مستقل، تی زوجی، من ویتنی، ویلکاسیون، کای اسکوئر و تحلیل واریانس دوطرفه تجزیه و تحلیل شدند. 05/0>p معنی دار درنظرگرفته شد. نتایج: تمرین های ورزشی، روی نمره کلی سلامت روان (002/0=p) و خرده مقیاس های اضطراب و بی خوابی (008/0=p)، شکایات جسمانی (008/0=p) و اختلال در عملکرد اجتماعی (011/0=p)، تأثیر مثبت و معنی دار دارند درحالی که تأثیر معنی دار بر خرده مقیاس افسردگی (318/0=p) نداشته اند. نتیجه گیری: ورزش طراحی شده، سلامت روان ماماها را از طریق کاهش اضطراب و بی خوابی، شکایات جسمانی و اختلال در عملکرد اجتماعی ارتقامی دهد.